مثبت اندیشی عامل مهم سلامتی و نشاط و شادی

انسان سالم با انسان بیمار چه تفاوتی دارد؟

انسان سالم، کسی است که رفتارش قابل پیش بینی است و انسان بیمار کسی است که رفتارش قابل پیش‏بینی نیست و روی حرف، قول و قرار و وعده اش عمل  نمی کند و نمی شود برایش حساب باز کرد. انسان سالم انسانی قابل اعتماد است. انسان بیمار، تعادل روانی ندارد و  در درون خود تعارضاتی دارد. حتی یکی از این تعارضات نیز بر روی تعادل روانی کودکان تاثیر گذار است.

انسان سالم، انسانی است که اغلب اوقات شاد باشد و با دیگران روابطی مثبت و مبتنی بر اعتماد داشته باشد. انسان‏های سالم درک صحیحی از واقعیت دارند. می توانند برای رسیدن به اهدافشان، اعمالشان را کنترل کنند. از خودشان برداشت مثبتی دارند. اگر فرزند ما مشکلی اجتماعی دارد، باید با ظرافت او را به نُرم جامعه برگردانیم. غمگینی، اشکال در ارتباط برقرار کردن با دیگران، نامرتب بودن، بی‏نظمی و شلختگی، کم‏کاری، احساس بی‏ارزشی و بی کفایتی نمونة بارز رفتار کودکان و نوجوانانی است که به بیماری‏های روانی و اضطراب و افسردگی مبتلا هستند.

• کودکانی که در اوایل زندگی نیاز به احساس تعلقشان درست تأمین نمی‏شود، در ارتباط با دوستان، همسر و دیگران دچار مشکل می‏شوند.

مُرده‏ها دو دسته‏اند:

 1. مرده‏های افقی که در قبرستان خفته‏اند.

2. مرده‏های عمودی که در خیابان‏ها راه می‏روند.

 انسان های زنده‏ای که دلگرمی و نشاط ندارند، چون مردگانی هستند  که راه می‏روند.